Granit

Granit (granum) słowo tłumaczone z łaciny oznacza „ziarna”. Najczęściej jest spotykany w górnej warstwie skorupy kontynentalnej. Jest to wulkaniczna kwaśna skała głębinowa, składająca się w przeważającej części z kwarcu z domieszką miki lub skaleni (najczęściej: biotyt, plagioklaz, ortoklaz).
Budowa granitu jest jawnokrystaliczna z wyraźnym ciosem, najczęściej prostopadłościennym co ułatwia jego eksplorację oraz obróbkę – szczególnie w przypadku łupania (np. produkcja łupanej kostki granitowej). Może też mieć strukturę porfirowatą (składającą się z dwu składników: wykształconych kryształów zawieszonych w cieście skalnym o niewykrystalizowanej budowie) lub bezkierunkową (poszczególne kryształy są chaotycznie poukładane względem siebie).W zależności od wielkości ziarna granity możemy podzielić na drobnoziarniste (do 2 mm wielkość ziarna), średnio ziarniste (najczęściej spotykane – ziarno 2 do 5 mm), gruboziarniste (ziarno powyżej 5mm).
Jego duża ziarnistość powstała podczas powolnego chłodzenia i dalszego utwardzania magmy na dużej głębokości. Struktura granitu zależy od warunków panujących w czasie stygnięcia magmy (szybkości stygnięcia, ciśnienia, temperatury, składu chemicznego magmy).
Granit posiada dużą kwasoodporność i jest odporny na działanie czynników atmosferycznych takich jak opady (niska nasiąkliwość) oraz posiada wysoką mrozoodporność wynikającą z jego niskiej absorpcji wody. Jest też bardzo odporny na wietrzenie, nawet w środowiskach nieobojętnych chemicznie.

Parametry fizyko-mechaniczne granitu:

Średni ciężar właściwy granitów wynosi około 2,7 g/cm³
Twardość oscyluje wokół 7 w skali Mosha
Wytrzymałość na ściskanie wynosi 150 – 250 MPa
Wytrzymałość na zginanie 10 – 22 MPa

Biorąc pod uwagę cechy fizyko-mechaniczne granitu możemy śmiało powiedzieć, że jest on bardzo wytrzymałym materiałem. Jedną z jego najważniejszych cech jest wysoka odporność na czynniki zewnętrzne oraz duża plastyczność i twardość. Granit zawdzięcza swoją dużą twardość dużej zawartości w nim krzemienia. Jego dodatkowymi cechami jest wysoka odporność na wahania temperatury (od -60°C do +50°C, temperatura topnienia wynosi ponad 700°C), pleśń, kwasy, mała nasiąkliwość wodą oraz duża odporność na ścieranie.
W czasach historycznych granity były wypierane w zastosowaniu przez znacznie łatwiejsze w obróbce (bardziej miękkie) kamienie takie jak piaskowce, marmury, trawertyny, wapienie. Dopiero postęp technologiczny w XIX wieku pozwolił na pełne wykorzystanie tego wspaniałego materiału. Obecnie dzięki łatwości obróbki granitu i jego cechom mechanicznym staje się on doskonałym materiałem budowlanym.

W przypadku blatów, ze względu występująca okazjonalnie strukturę porowatą, niektóre gatunki granitów mogą wymagać impregnacji. Łatwość z jaką granit poddaje się obróbce zwłaszcza cięciu i polerowaniu oraz zróżnicowanie kolorystyczne i jego duże walory estetyczne (występuje w szarościach, bieli, brązach i różach) zwiększają jeszcze jego uniwersalność – nadaje się on do stosowania zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budynków – na elewacje, podjazdy, nawierzchnie z kostki brukowej, parapety, blaty kuchenne, podłogi, obudowy kominków, schody, itp.